dawodzić praŭdziwaści wiery unijackaj, stawiačy dowady s knih światych, užywanych prawasłaŭnymi. Manachi ničoha adkazać nia ŭmieli, tolki adzin da druhoha kazali: «Nie zdarma zawuć jaho dušechwatam». I razstalisia z im, jak z najlepšym pryjacielam. U Kijewi nawiarnuŭ Jozafat da unii adnaho łaŭnika z miestowaj rady i dwoch duchoŭnych, katoryje paźniej za uniju paniaśli śmierć mučanickuju. Šmat paciechi dla unii zrabiŭ Jozafat, nawiarnuŭšy na uniju bahatych senataraŭ Michała Druckaho-Sokolinskaho i Teodora Tyškiewiča.
Św. Jozafat biskupam.
Praz niekolki hadoŭ starannaj pracy, šmat zrabiŭ Jozafat u Wilni i wakolicach dla światoj wiery. Ohlad Božy praznačyŭ jamu nowaje pole da pracy na Biełarusi. Na katedry połackaho biskupstwa siadzieŭ ks. Gedeon Brolnicki, 90 hadowy starec, katory nia moh užo dahledzić usiaho, jak naležało. Woś, Mitrapalit Rutski, budučy ŭ 1617 h. ŭ Rymie, wystaraŭsia ŭ Papieža, kab Jozafata naznačyŭ biskupam da padmohi Brolnickamu, a pa śmierci jaho — Arcybiskupam połackim. Kali Rutski abjawiŭ heta Jozafatu, toj staŭ s płačam prasić, kab nie kłali na jaho hetkaj ciažaści, ale Mitrapalit adkazaŭ: „Čaho ad ciabie wymahaju, heta kaniečnie patrebno dla Chwały Božaj; pastanaŭleńnia majho nie zmianiu.“
12 listapada 1617 h. Jozafat byŭ konsekrawany na biskupa. Na uračystaść hetu sabrałosia wielmi šmat wilencaŭ; adny z ich ciešylisia, što hety światy čaławiek dastaŭ wyšejšu-
