da malitwy i razmyšlańnia, a Boh wysłuchaŭ jaho i daŭ zrazumieć, što praŭda pry unijatach. Nieŭzabawi paznajomiŭsia Kuncewič z wučonymi dy pabožnymi ksiandzami z zakonu Jezuitaŭ, i tyje stali jaho wučyć nawuki ab Bohu i kirawać jaho pabožnaj dušoj. Jan pryjšoŭ da prakanaǹnia, što pawinien być ksiandzom, kab pracawać dziela chwały Božaj i zbaŭleńnia ludzkoha, i z hetaj metaj wučyŭsia teologii i inšych nawuk, patrebnych duchoŭnym. Kali zwieryŭsia z hetym prad swaim haspadarom, Jackam Papowičam, toj wielmi admaŭlaŭ jaho i raiŭ ažanicca z jaho dačkoj, praz što zrabiŭsiab bahatym kupcom, bo Papowič bolš nia mieŭ dziaciej; ale ni uroda panienki ni bahaćcie nie zdaleli adciahnuć Jana ad miłaści Boha i žadańnia pracawać dziela Jaho chwały.
Światy Jozafat u zakonie.
U 1604 hadu, majučy 24 hady žyćcia, pakinuŭ Kuncewič dom Papowiča i ŭ unijackaj cerkwi św. Trojcy (pry Ostrabramskaj wulicy) z ruk Mitrapalita Pacieja pryniaŭ zakonnuju sukniu. Heta zdziwiło nawat pryjacieloŭ Jana, bo wiedali jany, što Kuncewič šukaje daskanałaści, świataści, a hetaho nia moh znajści u klasztory Bazyljanskim, bliska pustym i zaniedbanym. Pryniaŭšy habit św. Bazylaho, Jan Kuncewič u toj-že dzień złažyŭ zakonnyje šluby i pry hetym zmianiŭ imia Jana na Jozafata. Staŭšy zakonnikam, zamknuŭsia ŭ asobnuju celu i ŭwieś swoj čas padzialiŭ na pracu
