znaczeńnie ŭ radzie miesta i ŭ żyćci akolicy. Złuczyŭ u tawarystwo rabotnicy kataliczki i hetak wyrwaŭ ich s pad upływu masonaŭ.
Narod Wenecki palubiŭ Kardynała Sarto jak swajho najlepszaho baćku i jak światoha. Kali prabyŭszy 9 hadoŭ u Wenecii wyjeżdżaŭ jon 24 lipnia 1903 h. u Rym na konklawe“ (zbor kardynałaŭ dziela wybaru Papieża) pa śmierci Papieża Leona XIII, wenecyjancy cełymi tysiaczami sabralisia jaho prawodzić na wahzał. Jany bo z ŭ haławu ni chacieli dapuścić dumki, szto ich Patryarcha moh być nia wybrany na Papieża.
U im bo widziali praŭdziwaho słuhu Chrystusa, kożnym czynam kierujuczahosia da nieba i ŭsich paciahujuczaho tudy za saboj.
I nie abmylilisia wenecyancy, bo, choć Kardynał, Sarto jak by buduczy peŭnym, szto pryjedzić nazad, kupiŭ sabie bilet na maszynu adrazu u Rym i nazad, (U wa usim byŭ aszczedny) adnak inaksz stałosia, bo 4 sierpienia (żniŭnia) wybrany jon byŭ na Papieża.
Kali hałasy Kardynałaŭ na Jazepa Sarto zwialiczylisia i widać było, szto jon budzie wybrany, Patryarcha zwiarnuŭsia da Kardynała Ferrari z Medyolanu, zapeŭniajuczy, szto hetak ciażkoj pawinnaści, z uwahi na trudnaje pałażeńnie Stalicy Apostalskaj nia pryjmie na siabie.
Kardynał Ferrari atkazaŭ na heta.
Dziela hetaho samaho Wasza Emi-
