Sam nawat wuczyŭ klerykaŭ Teologii św. Tomasza. Tak sama zaniaŭsia śpiewam kaścielnym, z katoraho wykinuŭ usie świeckija prydatki. Pry hetaj akazii paznaŭ słaŭnaho muzyka ks. Perossi’aho, katoraho zdolnaść acaniŭ i zaachwociŭ jaho addacca muzyce kaścielnaj, a pośla staŭszysia biskupam Wenecii, pawieryŭ jamu kieraŭnictwo choru ŭ kaściele św. Marka.
I na hetym stanowiszczy nie zabywaŭ ab biednych. Raz ubiehła da jaho gabinetu siastra i zapłakanaja skazała, szto niechta ŭkraŭ piaczeniu z pieczy. „Heta musi kot“ spakojna atkazaŭ biskup.
„Dy jak kot, kali jon by ni ŭziaŭ z talerkaj“ hawaryła siastra. „Nu uspakojsia, heta ja ŭziaŭ piaczeniu. Pryjszoŭ tut niejki biedak, katoraho żonka chworaja i treba jej buljonu, dyk ja addaŭ jamu miasa, ab nas jakkoleczy Boh nie zabudzić“.
Kali pamior u Wenecii Patryarcha kardynał Agostini, Papież Leon XIII naznaczyŭ na hena stanowiszcze ks. J. Sarto, katoramu i daŭ kardynalski kapialusz 12 czerwienia 1893 hodu.
Abniaŭszy arcybiskupstwo Weneckaje kardynał Sarto nia miensz jak i raniej byŭ pilny a wypaŭniańni pawinnaściaŭ, złuczanych z henym stanowiszczam. Zajmaŭsia tak sama i żyćciom hramadzianskim. Pad jaho kirunkam złażyłasia ŭ Wenecii partyja hramadzian katalikoŭ, katoraja paśla mieła ŭpłyŭ i
