Гэта старонка не была вычытаная
нула свайму мужу пульхную руку, у якую той і пасьпяшыў цмокнуць.
Пані зразумела геніяльную ідэю свайго мужа, дала ёй свае міласьлівае прызнаньне, ухвалу.
∗
∗ ∗ |
Не адчуваючы ног, ня бачачы нічога вакол, натыкаючыся на дрэвы і плот, паімчаўся Іцка дахаты.
З зьзяючым тварам, засопшыся, як вар‘ят, уляцеў у пакой.
— Згадзіўся! — пракрычаў ён да бацькоў.
Тыя і так ужо бачылі вынікі клопатаў Іцкавых.
— Вось бачыш, Абрам, ці-ж не казала я табе раней? — праказала Сара, запаленая вясёласьцю, радасьцю любага Іцхока.
Насьмешліва ўзьняў угару вочы Абрам:
— О, каб я ведаў раней, што мая жонка ведае пазьней — якім-бы разумнікам быў я тады.
Праказаў і змоўк. Сёньня яму не хацелася ўзьнімаць спрэчкі, даводзіць Сары беспадстаўны захоп ягоных думак…
