Старонка:І залацісьцей і сталёвей (1926).pdf/20

ВЕЦЕР З ПОЎНАЧЫ

Вецер з поўначы… Сьнег і стынь…
Ночы ясныя… Дні залатыя…
Вострым думкам і песьням цьвісьці,
што жывілі-б амшары пустыя.

Нам-бы песьню, каб змоўкла душа,
І крылатымі сталі словы…
Будзе сталёвей вызваніваць шаг,
будзе сэрца зьвінець сталёвей.

Будуць цені блудзіць ля прысад
і на ўзьмежках сьнягі растануць…
Не пайду ніколі назад,
баявога ня кіну стану.

Брат паляжа, а з ім і я.
Срэбрам труб прагрыміць перамога…
Для цябе. старана мая,
на мяцежных тваіх дарогах!