3. Там, у сонцавай хаце, што на ўзьмежку нябёсаў, пазалочаны ганак. Ходзіць месяц бялявы і галосіць, галосіць, як забыты каханак. Пойдзе месяц надхмар‘ем на зялёныя ўзгор‘і, і да самага раньня вартаваць будуць зоры пазалочаны ганак…
