Старонка:І залацісьцей і сталёвей (1926).pdf/60

МАКСІМУ БАГДАНОВІЧУ.

Жоўты жвір на забытай магіле
жоўтым лісьцем асыплюць ліпы.
Ты адзін на чужыне загінеш,
і труна пад рыдлёўкай ня скрыпне.

Парастуць аксамітам зялёным
дзікі мох ды глухое зельле;
можа ўночы сава адтрызвоніць
на тваім невясёлым вясельлі.

Белы месяц на варту пойдзе;
стануць золатам дні асыпацца.
Палятуць журавы на поўдзень —
заляцяць з табой прывітацца.

І спытаеш у птушак вольных:
— Беларусь Беларусьсю ці стала?
Бо бяз ліку крыўды і болю
адзьвінела ў палёх касьцямі.