Старонка:І залацісьцей і сталёвей (1926).pdf/61

У ВЯНОК С. ЕСЕНІНУ.

Прыдзе новы такі, ці ня прыдзе…
Быў адзін…
І рашыў…
І змог.
А чаму?..
Можа ў болі і крыўдзе
чалавека поэт перамог?

Ня дрыжы на асіне ліст,
Ты ня гойсай, вецер, па ўзвышшах…
Скажуць: памёр поэт—скандаліст,
скажуць — быў ён на сьвеце лішнім.

Запаліце жалобы агні —
хай усюды яны загарацца:
па поэце разанскіх ніў
беларуская песьня плача.

29—XII—1925 г.