Старонка:І залацісьцей і сталёвей (1926).pdf/65

ЎСЁ ЗАГІНЕ.

К.

Ўсё загіне ў сьвеце, ўсе загіне —
не загіне толькі палкі момант…
разаб‘ецца час, як кубак з гліны,
сэрца-ж загарыцца, як салома.

Гэты верш ад п‘янага настрою,
ал чырвоных губ і пацалункаў…
Эх, маё ты шчасьце залатое,
у якіх шукаць цябе завулках?..

Пройдзе ноч… Ізноў настане раньне;
закрасуе сонца жар-малінай…
Мо‘ другому сэрца ты параніш…
Абнімуся я з другой дзяўчынай.

І ў срэбных перазвонах вецьця
будзеш вусны цалаваць другому…
Ўсё загіне, ўсё загіне ў сьвеце —
не загіне толькі палкі момант.

Студзень 1926 г.