Старонка праверана
Цябе с краю да краю
Было ўсюды ўдаволь;
Даказаў дзіваў, знаю,
Твой і пот, і мазоль.
Дык як с кормам? як жыта?
Двор то мае, чым жыць:
Сенам пуня набіта,
З дабром ток аж трашчынь.
Мужык.
Восень, ясная пані,
Глянь! я лгаць не хачу—
Да паўзімкі не стане,
Як лічу, не лічу.
Німа штосьці ўмалоту,
Ды і што малаціць?
Копкі дзьве акалоту,
Грэчкі з возік ляжыць.
С копку яркі, ячменю,
Трохі сена, аўса…
Вот і хлеб, і насеньне,
І за труд плата ўся!
Пры стале-ж сядзе спора
Спажываці дары:
Жонка, дзетак сямёра,
Ды татуля стары.
Восень.
Праўду вашэць гамоне:
Бог ня вельмі ўспамог,
Але ты не сягоньня
Так устаў, так і лёг.
Вось і сёлета трэба
Дацягнуць да канца,
Прыкупі с пудзік хлеба,
Дапажыч з воз сенца,
