Гэта старонка была вычытаная
Не калі мне ног
Так, аржонейко!
Трудна сьпіну гнуць
Спрацаваную,
Каласы зьбіраць
Паваляные.
Дабрыцом-сьцяной
Не пахвалішся,
Кроў і пот ліеш,
Заліваешся.
Ўсюды Бог гасьціў
С сваей ласкаю,
Толькі крыў, мінуў
Ніву хамскую.
Мужык.
Ўжо каса мая
Прытупілася:
Не бярэ сіўца,
Замарылася.
Паклепаць пайду
Там на межыццэ
І бруском зьвяду,
Як належыцца.
Ды ў ход зноў пушчу
Пад песьнь сьлёзную,
Хай зноў бачэ сьвет
Сілу грозную.
Жонка (выцягаваючы стрэмку с пальца)
Дзіцянё ў казлох
Адзываецца;
Пагляджу, пайду,
Як там маецца.
