— Прымаю вашу прапанову гэтак-жа шчыра, як вы яе зрабілі, — сказаў рыцар, — прашу вас аддаць у маё распараджэнне сэра Морыса дэ-Брасі.
— Ён і так твой, — сказаў Локслі, — гэта для яго вялікае шчасце! Інакш вісець-бы яму на самай верхняй галіне гэтага дуба, а для кампаніі мы злавілі-б як можна больш яго таварышоў і ўпрыгожылі-б імі ўсё дрэва вакол яго, як жалудамі!.. Але ён твой палонны, і таму я яго не крану, хоць-бы ён зарэзаў майго родната бацьку.
— Дэ-Брасі, — сказаў Чорны Рыцар, — ты вольны… ідзі! Той, каму ты папаўся у палон, грабае помсціцца за мінулае. Але ўперад будзь асцярожны, сцеражыся, як-бы не здарыўся табе горшы лёс… Я табе гавару, Морыс дэ-Брасі, сцеражыся!
Дэ-Брасі моўчкі нізка пакланіўся.
Чорны Рыцар схапіў за повад аднаго з асядланых коняй, што выведзены былі з канюшняў барона Фрон дэ-Бёф і складалі адзін з каштоўных частак здабычы. Дэ-Брасі мігам ускочыў на каня і паімчаўся ў лес.
Правадыр лясной вольніцы зняў з свае шыі дарагі рог і перавязь, якія нядаўна дасталіся яму на спаборніцтве стралкоў у Ашбі.
— Сябра рыцар, — сказаў ён Чорнаму Рыцару, — калі не грэбуеш прыняць у падарунак паляўнічы рог, які пабыў ва ўжытку ў англійскага іëмена, прашу вас насіць вось гэта на ўспамін аб мужных вашых справах сярод нас. А калі вы маеце які-небудзь намер і калі, як нярэдка здараецца з рыцарамі, спатрэбіцца вам таварыская дапамога ва ўсёй прасторы лясоў між Трэнтам і Тысам, вы толькі пратрубіце ў гэты рог тры слоўцы… вось так: „Уа-за-хо-о!“ і зусім магчыма, што з’явіцца вам і выручка і падмога!
Тут ён дзьмухнуў у рог і некалькі разоў узапар пратрубіў сігнал, покуль рыцар не завучыў яго напамяць.
— Вялікае дзякуй за падарунак, адважны іëмен, — сказаў рыцар, — лепшых памочнікаў, чым ты і твае таварышы, я і шукаць не буду, калі прыдзецца туга.
Ён узяў рог і ў сваю чаргу затрубіў той-жа сігнал, так што па ўсяму лесу пайшлі адгалоскі.
