Зброяносец нізка пакланіўся, пайшоў і праз некалькі хвілін вярнуўся разам з Ісаакам з Іёрка.
— Даміян, — сказаў гросмайстар, — адыдзі прэч і распарадзіся, каб вартаўнік быў гатоў з’явіцца, як толькі мы клікнем. Нікога не ўпускаць у сад, покуль мы не пойдзем з яго.
Зброяносец нізка пакланіўся і пайшоў.
— Яўрэй, — прадаўжаў напышліва Бомануар, — слухай уважліва. Мы ні для каго не любім траціць часу і слоў. Адказвай як можна карацей на пытанні, якія буду я прапанаваць табе, і гавары праўду; калі-ж твой язык будзе хітраваць перада мною, я загадаю яго вырваць.
Ісаак ужо хацеў адказаць, але гросмайстар прадаўжаў:
— Маўчаць! У нашай прысутнасці не смей пікнуць, інакш як у адказ на нашы пытанні… Гавары, навошта табе трэба бачыць брата Брыяна дэ-Буагільбера?
Ісаак аслупянеў ад замяшання. Калі расказаць усё, што было, гэта можа быць вытлумачана як паклёп на ўвесь ордэн, а калі не гаварыць, дык як-жа інакш выручыць ён сваю дачку? Бомануар заўважыў яго страх.
— Для сябе асабіста нічога не бойся, — сказаў ён, — толькі-б ты дзейнічаў проста і шчыра. Яшчэ раз пытаю цябе, якая ў цябе справа да Брыяна дэ-Буагільбер?
— У мяне да яго ліст, — пралапатаў яўрэй, — адважваюся далажыць вашай мужнай вялебнасці… ліст да шляхетнага рыцара ад прыёра Эймера з абацтва ў Жарво.
— Вось у якія часы мы з табой жывём, Конрад! — сказаў гросмайстар. — Францысканскі абат піша воіну святога храма і не мог знайсці лепшага пасланца, як гэтага яўрэя!.. Дай сюды ліст.
Ісаак дрыжачымі рукамі разблытаў складкі галаўное павязкі, куды для большай бяспекі схаваў ліст, і, выняўшы яго, працягнуў з намерам уручыць самому гросмайстру. Але Бомануар крыкнуў на яго.
— Конрад, вазьмі ў яго ліст і аддай мне.
Бомануар дакладна агледзеў канверт з усіх бакоў і пачаў разблытваць нітку, якою яно было абматана.
— Вялебны айцец, — сказаў Конрад баязліва, хоць надзвычай пачціва, — ты і пячатку зломіш?
