Старонка:Акрываўленая зямля (1930).pdf/122

Гэта старонка не была вычытаная

Песьню
Комуне пяю
і гімн
згіненьню
прымусу!

А каму гэты гімн
не па духу традыцый,
укананёных
стагодзьдзямі мінуўшчыны,
Дык што-ж:
на Беларусі
шмат гіцаляў,
ад выпітай крыві
разьюшаных!..

…Я знаю тваю бацькаўшчыну —
яна пад Нёманам
(там стогн
і зьдзек пануе).
Я быў нядаўна
на тых загонах —
таму часамі
сумны
і пануры…

Я бачыў хатку,
саломаю пакрытую,
і вішні
чырвоныя, як кроў.