ІМ…
Людзі. Моладзь. Ружовыя шчокі. Іх мінулае ў пялюшках і шляхох на падлозе, а яны ўжо кілішкамі чокаюць, што жыцьцё ім не па дарозе.
Іншы нават абшар яшчэ ня вывучыў пад рукой географія, чорны том Ніцшэ; — у сьлязох вочы на лоб выкаціў і пахавальную поэму піша.
Зморшчыўшы лоб, напілікаўшы дзесятак, другі плаксівых вершаў
