МАРЫЛЬЦЫ-СЛУЧАНЦЫ
Разьвітаўся Нядаўна я з Случчынай І сказаў: — Даволі, fenita Хоць, Як з прыгожай дзяўчынай, Цалаваўся З руйнеючым жытам.
Ужо зусім Іншаю сьцежкаю Я пайшоў Па шляхох жыцьць. Адрокся Гаёвых рэхаў І палёў, Дзе дні Я губляў.
Але вось. На балі У тэатры —
