Старонка:Акрываўленая зямля (1930).pdf/22

Гэта старонка не была вычытаная

Цо д‘ябле
Ня відзелі.

— Пан пробашч
Знае, хто я,
Пан пробашч
Запрошаны
На пахаваньне…
— Я — сірата!..
І вам ня трэба
Ні імя майго,
Ні званьня…

— Я бандытам
Модлітвы ня чытам,
Нех сьвенцо іх
Пяруны небеске…
Пан комэндант!
То ест
Бандытка
Люба Мяцельска!…

— Ах, ты,
Даносчык у сутане! —
Крыкнула дзяўчына,
Замахнуўся ксёндз,
Крыжам у брыво
Ударыў…
Кроў
З мясам вока
Паплыла па твары…