Гэта старонка была вычытаная
Праз засохшую
Ад голаду
Гартань:
„Сонца,
Сьвету дай!
Каб убачыць
Жыцьцёвы шлях“.
А сонца
Сьмяецца,
Рагоча,
Аблівае сьветам
Зямлю…
Ходзяць вароны
І точаць
У гнаі
дзюбу сваю.
Ходзяць і
Мараць:
… „О, як-бы вастротай
Прабіць
Тую сьцяну,
Дзе многа
Чарвей,
Воч
І дроту
У дрыгве
Людзкога мазгу.
