Гэта старонка была вычытаная
застаўся,
з КіМ‘ам
у палкіх грудзях,
з белакурай
чарнявай сястрою.
…Можа й мяне
ўжо даўно пахавалі-б,
косьці
разьвеяў-бы вецер,
а можа
ў цёмным падвале
сядзеў-бы
ў жалезнай клеце, —
Але жыцьцё
накіравала на ўсход, —
я нехаця
разьвітаўся з табою.
Нас разьдзяляе
цяпер
толькі плот,
што за Нёманам —
беларускай ракою.
…Ты там ходзіш
і зьбіраеш кветкі,
а ў кветках брата й маткі
адчуваеш кроў,
і на гонях радзімых
палеткаў
