Гэта старонка не была вычытаная
к барацьбе
і змаганьню
расьціш любоў.
У мяне-ж
зажываюць раны,
з цела сходзяць
крывавыя паясы,
а на сэрцы
крывавыя плямы,
што ў няволі:
браты,
палі,
лясы…
…Жыву,
хоць дні
ідуць гадамі.
Мільён-зарадны
рыхтую карабін…
Я пайду,
пайду ізноў лясамі
паліць паноў,
як колісь іх паліў!
…Дык
выбач мне, Любачка,
выбачай,
а ня хочаш —
жыцьцё мне
прабачыць; —
