Гэта старонка не была вычытаная
Я знаю
свой лёс:
Кашаль
грудзі трасе…
Убіваецца клін,
душыць сэрца маё…
Вецер у полі
асеньнюю
песьню пяе,
Надрывае лісьцё
і далей нясе.
А я іду
праз стогн
і рогат,
Пад мяцеліцы
заліхвацкі сьвіст…
Рэволюцыя —
мая дарога,
Напрамак —
Комунізм.
Ты там стогнеш,
Я чую…
Ды як не пачуць:
Дрыжыць зямля,
Узбураюцца рэкі,
Шампаламі цьвінтуюць, сякуць…
Снуюць здані
сьляпых калекаў.
