Старонка:Акрываўленая зямля (1930).pdf/86

Гэта старонка не была вычытаная

І глядзіш,
і поглядам лелееш,
Зара, зара…
прайшла твая пара.
І сама, мабыць,
Цяпер ня верыш,
Што ты —
зара.