Старонка:Акрываўленая зямля (1930).pdf/88

Гэта старонка не была вычытаная

І думаю,
зачым ты юнаком
Лез у старыя карэты.

Эх, карэты,
і старыя гітары,
І надломная кволасьць
Пажоўклых лістоў!
Пашто юнака заляйцалі,
Каб ён пёр
супроць ветру гадоў…

Эх, Валеры,
Падаю аўто,
Уключаю ток
Мільёнаў сіл,
Сядай, браток.
… Пакуль лістом,
Пажоўклым,
За сялом
Ня згніў.

Падумай,
Гэтакі юнак
З размахам дум,
І зорамі вачэй,
Захацеў
Стары фрак
перашыць
для сваіх плячэй