Гэта старонка была вычытаная
А тут пад руку
Мусьё-фотограф Кучар.
Сфотографаваў
твой портрэт.
І… што-ж я бачу:
Пажоўклых лісьцяў куча,
І ў ёй капашыцца поэт.
Эх, фотофон,
выключаю цябе,
І табе, мабыць, песьня
„адпета“.
Калі Кучар фото
Пачынаў вярцець,
Не чалавек выходзіў,
А катлета.
Даёш жыцьцё — кінофон,
І поэта
ў дынаміцы руху.
Можа быць,
тады Маракову
Прыдзецца
паціснуць руку.
Можа быць,
Рэнгенам крытыкі
Мы знойдзем нязнаную боль,
Што зрабіла
з чалавека — ныціка,
І сьлязьмі залівае агонь.
