— Ёсьць, — сказаў Якаў Саламонавіч, — сярод беларусоў гэткія „шавіністы“, якія сьмеюць раўнаць Купалу ды Коласа з Пушкіным.
І каб „угробіць“ беларускіх паэтаў, вучоны лектар урачыста паведаміў аўдыторыі настаўніцкіх курсаў, што яму, Якаву Саламонавічу, гаварыў адзін полацкі грамадзянін, што гэткае параўнаньне падобна да таго, што раўнаць быка з жабамі…
І расчуліўся Якаў Саламонавіч і папрасіў прабачэньня ў „Александр Сергеевича“ за тое, што ён яго абразіў сваім параўнаньнем.
Я добра ведаю, што дзядзька Заслаўскі разумны чалавекі заракамандаваў-жа ён добра сябе ў жыцьці, але ўся бяда яго ў тым, што ён вельмі даверчывы чалавек…
А ў жыцьці, Якаў Саламонавіч, выходзіць так, што ня кожнаму грамадзяніну з Полацку можна верыць, і ня кожная хлусьня з полацкай вуліцы — навуковая.
