Словам, усё гаворыць за тое, што Байронаўскае пажаданьне галадоўкі ў поэтычных мэтах нашае выдавецтва ўзаконіла ганарарнымі тарыфамі.
Любыя таварышы, ня варта аб паэтычным натхненьні больш клапаціцца, чым самі паэты гэтага жадаюць.
А калі прыняць пад увагу, што Байрон вымавіў сказ аб галадоўцы пасьля сытай вячэры, аб якой яму зусім ужо не хацелася думаць, тады зусім зразумелым стане, чаму нельга ўводзіць яго слоў у сыстэму. Тым больш нельга ў сур‘ёз прымаць словы Гэнрыха Гейнэ аб тым, што поэты і кізілавыя ягады лепш за ўсё пасьпяваюць на саломе, бо Гейнэ быў найвялікшы сатырык і ня трэба быць вельмі празарлівым чалавекам, каб зразумець, што вусны Гейнэ ўсьміхаліся ў той час, калі ён пісаў гэтыя словы.
Іронію гэтага найвялікшага сатырыка за чыстую манэту маглі прыняць толькі ў нашым дзяржаўным выдавецтве.
3. „Што вы разумееце?“
З другога боку, у вапошні час разьвялося шмат людзей, якія чамусьці лічаць сябе паэтамі.
Даўней гэткіх людзей звалі:
— Малы дурны, як жывёліна!
Але цяпер, калі я ўспамінаю Валаамаву асьліцу, гэтую разумную жывёліну мінуўшчыны, я думаю, як яна бедная можа цярпець ад гэткіх параўнаньняў…
Адзін мой таварыш сьцьвярджае, што на Беларусі больш паэтаў, чым насельніцтва.
Бязумоўна, гэта відавочная сафістыка, гэтакая-ж сафістыка, як і сьцьвярджэньні аднаго гамбуржца
