Старонка:Аматарскі зборнік (1929).pdf/12

Балівія з Парагваям,
Штурханцы тычуць наўзаям,
Ліга ведамым звычаям,
Рэфэраты ўсьцяж вядзе.
Кулак Стрэзэман зьбівая,
Літва Вільна ўсьцяж чакая,
Тарыф почта падымая,
Дарагоўля аж гудзе.

|}

ЛЯВОНАВЫ ЎЗДОХІ.

Жаба балотня, як лета настаня,
Па купью скача і па сенажаці,
Хто-ш ёй брроніць, гэтага скаканьня
, Скача як хоча, і як ёй прышлося.
Мая прыгожу зялёненьку скуру.
Эх, каб здаецца, мець яе натуру!
Спортмэнам быў-бы я можа.
Божа.....Божа.....

Цялё перастае раставіць ногі,
Задзярэ галоў і вылупіць вочы,
Й мыкня гэтак, пасярод дарогі:
Слухайся людзі, калі хто ахвочы,
Покі ня пойдзя у сваю кануру.
Эх, каб здаецца, мець яго натуру!
Сьпеваком быў-бы я можа.
Божа.....Божа.....

Груган як бачыць курыцу ў гародзе,
Зрэнькі наставіць — бо, ўжо так вядзяцца
Ад самых продкоў, ў гругановым родзе,
Каб толькі дзерці, дзе што пападзецца.
Ўпадзе бы куля, і дзярэ ёй скуру —
Эх, каб здаецца, мець яго натуру!
Лекарам быў-бы я можа.
Божа.....Божа.....

Сабаццы часам, хоць і дастанецца,
Калі на дзеда з торбай нападзе.
Зато пан лашчыць і усё мінецца,
Боль і зьневага раптам прападзе,
Што аж забрэша, здаволены здуру.
Эх, каб здаецца, мець яго натуру!
Ў газэты пісаў-бы я можа.
Божа.....Божа.....