Старонка:Амок (1929).pdf/126

Гэта старонка была вычытаная

— Вы дзівіцеся, што мы вас ведаем? — казаў далей ван-Дрон. — Вы ўжо думалі, што нас ашукалі? Не, гэтага ня можа быць. Здраднікаў і злачынцаў улада заўсёды знойдзе.

— Мінгер ван-Дрон! Вы памыляецеся! Я нічога ня ведаю, ня маю ніякага дачын…, — пачаў Піп, але ван-Дрон адвярнуўся і загадаў засадзіць іх у турму.

— Усіх? — запытаўся начальнік.

Ван-Дрон падумаў крыху і сказаў:

— Пакуль што ўсіх. Можа гэтыя людзі былі ў згаворы з імі. Але гэтых двух трымаць пад спэцыяльным наглядам. Іх прыдзецца адправіць у Батавію.

Па голяндзкіх законах нават да злачынцаў, — голяндцаў і тубыльцаў, — адносіны розныя. Нават у турме голяндцы карыстаюцца лепшым памяшканьнем, лепшымі харчамі і наогул лепшымі ўмовамі, чымся явайцы. Таму Піп і Нонг былі пасаджаны ў розныя месцы, а Хаон з таварышамі асобна ад іх.

Дзеля таго, што злачынства Гейса і Салула мела агульна-дзяржаўны характар і належала да разгляду вышэйшых устаноў, іх непасрэдна трэба было накіраваць ў Батавію.

Але пакуль ішлі, як кажуць, суд ды справа, прайшло два тыдні і тады толькі накіравалі іх у Батавію. Там зноў пасядзелі тыдзень, пакуль іх выклікалі на допыт.

Спачатку прывялі Піпа. За сталом сядзеў сьледчы ў вайсковай форме. Побач стаялі яшчэ два чалавекі, а з боку былі напалову адчыненыя дзьверы ў суседні пакой.

— Станьце крыху далей, — чамусьці сказаў сьледчы, калі Піп падышоў бліжэй да стала.

— Ваша прозьвішча?

— Піп, Ганс Піп.

— Ну, а сапраўднае ваша прозьвішча якое? — з націскам сказаў сьледчы і паглядзеў на Піпа такім поглядам, што той нават уздрыгануўся.

— Вось ужо другі раз я бачу, што мяне прымаюць за кагосьці другога! — энэргічна адказаў Піп. — Няўжо-ж за нечую памылку я павінен столькі цярпець?

У гэты момант дзьверы з суседняга пакою адчыніліся шырэй, і адтуль вышаў нейкі тубылец у добрым адзеньні, малады, з вострымі рысамі твару і няпрыемнымі бегаючымі вочкамі.

— Пан палкоўнік! — зьвярнуўся ён да сьледчага. — Гэта ня ён. Я яго зусім ня ведаю.

— Прывядзеце тады другога! — загадаў палкоўнік.

Увашоў Нонг. Той чалавек на гэты раз зусім адкрыта паглядзеў на Нонга і сказаў:

 

122