Гэта старонка была вычытаная
Хоць і ніякай віны ня меў Піп, але апынуўшыся на волі, адчуў сябе, нібы на сьвет нарадзіўся. Ён ня толькі забыўся аб крыўдзе, але нават адчуваў удзячнасьць, што яго выпусьцілі.
— Ну, дарагі Нонг, разьлічымся цяпер! Дзякую табе за шчырую службу! Бывай шчасьлівы!
Ён даў Нонгу 100 гульдэнаў і шчыра разьвітаўся, нават за руку.
А праз некалькі дзён ён ужо ехаў у Голяндыю з няясным пачуцьцём: ці радавацца, ці шкадаваць, што столькі перацярпеў.
Нонг-жа застаўся адзін у вялікім незнаёмым горадзе.
124
