Старонка:Амок (1929).pdf/155

Гэта старонка не была вычытаная

вішчам. Адзін з яго бліжэйшых саноўнікаў, міністар фінансаў Радан-Бого зьяўляецца нават актыўным дзеячом у гэтай справе.

— Добра было-б на пачатак і іх уцягнуць, — усьміхнуўся Салул, — а там, калі разгарыцца пажар, мы ўжо разьбярэмся, што нам рабіць далей.

— Мы гэта і самі тут абмяркоўвам, — падхапіў Пандо, — нават увайшлі ў зносіны з адным муллою, блізкім прыяцелем Радан-Бого. Але, пакуль што, справа гэта зусім яшчэ не наладжана.

— Я думаю, — заўважыў Гейс, — калі ўваходзіць з імі ў зносіны, дык не адкрываць ім усіх нашых карт і ня зьвязвацца організацыйна.

— Вядома, — сказаў Пандо, — мы так і мерыліся. Такія самыя інструкцыі мы атрымалі з Сурабайі. Усюды ўжо больш-менш справа наладжана, застаецца толькі наша цэнтральная Ява. Тут ужо вам прыдзецца прыняць удзел, каб узгодніць плян.

— Дзеля гэтага мы і прыехалі, — адказаў Салул. — Гейсу, як вышэйшаму стварэньню, прыдзецца заняцца ў вышэйшых колах, а я ўжо паеду «шукаць кававыя плянтацыі» глыбей.

Было ўжо а поўначы, калі Гейс з Салулам вярнуліся ў свой готэль.


III. ЗЬМЯІНАЕ ПАДЗЯМЕЛЬЛЕ.

Шуканьне памяшканьня для зброі. — Вульканічнае гняздо. — Дзік ці чорт? — Шкляны палац. — Паляваньне пад зямлёй. — Зьмяінае царства. — Таемныя стрэлы. — Пякельнае зьявішча. — Неспадзяваная матэматыка. — Фордызацыя. — Два новых сябры. — Трывожная тэлеграма. — Ад‘езд „Саардаму“.

Нарэшце, разгрузку зброі прышлося зусім спыніць, бо ўжо ня было дзе складаць яе. А «склад» усё не знаходзіўся. Тады адправілі чалавек 20 у далёкую экспэдыцыю.

— Бадзяйцеся там хоць тыдзень, але адшукайце памяшканьне, — сказаў ім Гудас.

Экспэдыцыя накіравалася на захад, туды, дзе дыміўся вулькан. Спадзяваліся, што ён за сваё жыцьцё павінен быў нарабіць досыць розных пячораў.

Каб ня блытацца, пашлі па беразе мора. Але ня надта выгадалі. Усёроўна прыходзілася круціцца, абмінаць скалы і фіёрды. Зразумела, ня міналі выпадку, каб адыйсьціся ўбок, зірнуць у кожную шчыліну.

У адным месцы знайшлі вельмі добрую пячору, але занадта малую.

— Ва ўсякім разе, заўважце яе добра, таварышы, — сказаў Сідан. — Можа спатрэбіцца і яна.

 

151