Але тубыльцы зусім не спалохаліся, а, наадварот, весела зарагаталі. Піп абурана паглядзеў на іх.
— Што гэта? Ці не наўмысьля вы гэта зрабілі? — грозна крыкнуў ён.
— Ня бойцеся! — сказаў Нонг, — гэта зусім бясьпечна. Ня трэба толькі яе рваць. Пачакайце крыху, і яна сама саскочыць.
— А калі яна ўкусіць?
— Не, ня ўкусіць. Стойце толькі спакойна, ня рухайцеся. Мы-ж гэта добра ведаем.
Піп спыніўся, уцягнуў галаву ў плечы, зморшчыўся ад агіднага пачуцьця і стаў чакаць. Спачатку, калі гэта яшчарка звалілася на яго са столі, ён пачуў, нібы яго апякло. Цяпер гэта ўжо прашло, адчувалася толькі, што нешта халоднае прыклеілася.
Вось яшчарка напружылася, раздулася і пачала шыпець, нібы насьценны гадзіньнік перад боем. Піп зноў заскакаў.
— Ціха, ціха! Ня рухайцеся! Ня бойцеся! — закрычалі прысутныя. Піп яшчэ глыбей уцягнуў галаву; на лобе выступіў пот. Ён гатоў быў падумаць, што над ім зьдзекуюцца, але тры чалавекі казалі яму вельмі сур’ёзна. Мусіць, так і трэба.
Але вось над вухам пачуліся выразныя словы:
— Ток-кэй! Ток-кэй! Ток-кэй!
Спачатку Піп не разабраў, адкуль і хто гэта. А калі сьцяміў, што гэта яшчарка, дык гатоў быў зноў заскакаць. Але тубыльцы папярэдзілі яго:
— Ня бойцеся! Ня рухайцеся! Зараз канец.
Восем разоў сказала яшчарка гэтыя словы, а потым, неяк задаволена закрактала, нібы стары дзед на печы, — і саскочыла на зямлю.
— Вось і ўсё, — сказалі тубыльцы.
Піп пакратаў сваё вуха.
— Будзьце спакойны, — сказаў Нонг: — ніякай шкоды і ніякага сьледу ня будзе. Токэ няшкодная, свойская жывёла.
— Дзякую, — буркнуў Піп, сёньня я ўжо пазнаёміўся з дзьвюма вашымі свойскімі жывёламі. Але як-жа ж мне тут начаваць? Гляньце, што робіцца.
Па сьценах, па столі бегалі яшчаркі, так жвава і лёгка, нібы па падлозе. Гора тым мухам і камаром, якія трапляліся ім на вочы. Зараз-жа яшчаркі наганялі і лавілі іх. Вось у куту закукавала яшчэ адна яшчарка, але на гэты раз ужо: «Гэк-ко!» «гэк-ко!».
Але тубыльцы ня бачылі ў гэтым нічога дзіўнага. Для іх гэты гук азначаў тое самае, што для нашых сялян гук цвыркуноў за печчу. Гэтыя яшчаркі нават лічацца пажаданымі кватарантамі, і кожны гаспадар, пабудаваўшы новы дом, з нецярплівасьцю чакае, пакуль паселіцца гэкко.
62
