— У такім месцы прыемна пажыць і болей, — прамовіў Піп, здаволена азіраючыся навакол. Хоць і тут быў лес, але пасьля хмурага вільготнага гушчару было значна сушэй, радзей і весялей, Над галавой, на скале лесу ня было; вузенькая камяністая лагчынка, дзе булькала крынічка, зарасла толькі невялічкімі кустамі. Досыць было і сонца, і сьвежага паветра.
У гэты вечар, седзячы ля вогнішча, Піп ужо не шкадаваў, што забраўся сюды.
VII. НЯЗВЫЧАЙНЫЯ ПРЫГОДЫ МІНГЕРА ПІПА.
Піп на паляваньні. — Спынены абед. — „Зьмяя ў капялюшы“. — Гульня з „бадакам“ на сьмерць. — Хітры „мат‘ян“.
Назаўтра Хаон сказаў:
— Я пайду туды, на захад, каб высачыць логава «мат’яна» (тыгры). Гэта зойме ўвесь дзень, а можа нават і болей. Часам бывае што трэба хадзіць тыдзень, каб знайсьці, высачыць, вывучыць усе яго сьцежкі, звычаі. Ва ўсякім разе так або інакш я заўтра вярнуся. Вы-ж за гэты час палюйце сабе самі, але ня ідзіце ў мой бок, каб ня спужаць зьвера стрэламі.
— Няўжо-ж нельга так сустрэць яго ў лесе? — запытаўся Піп.
— Можаце сустрэць яго толькі тады, калі ён сам гэтага пажадае. Але на гэта спадзявацца нельга. Толькі мат’ян — людаед, г. зн. такі, каму ўжо трапілася разарваць чалавека, можа рызыкнуць зноў напасьці, ды і то, тады толькі, калі абставіны для яго будуць спрыяючыя. Звычайна-ж ён ухіляецца ад сустрэчы, як і кожны іншы зьвер, і высачыць яго цяжка.
Хаон пайшоў сваёй дарогай, а праз некаторы час выправіліся і Піп з Нонгам у процілеглы бок. Дома былі пакінуты два тубыльцы з даручэньнем ачысьціць і высушыць гібонавую скуру.
Пахадзіць, такім чынам, бяз клопату, была зусім іншая справа, чымся надойчы ў дарозе. Усё навакол выглядала неяк прыгажэй і цікавей. Піп мог ужо зьвярнуць увагу і на такія дробязі, на якія ў дарозе не зьвярталася ўвагі: ці птушка, ці матыль, ці нязвычайны грыб, ці краска, ці новае цікавае дрэва, напрыклад, іглістае, але з лісьцем. Толькі добра прыгледзеўшыся можна было заўважыць, што сапраўды ліст складаецца з іголак, якія зрасьліся разам.
Над галавою чапляліся і дражніліся невялічкія шэрыя малпачкі. Піп ня вытрымаў і застрэліў адну для колекцыі. Вось мякка шмыгнуў невялічкі доўгі зьвярок — вівэра, накшталт нашага тхара. У другім месцы з гушчару выбег спуджаны дзік. Піп стрэльнуў, але ня трапіў.
73
