Blangy; на другім: „Под сим камнем пагребено тело французского подданого, графа Бланжия; родился 1737, умре 1799 г., всего жития его было 62 года“; на трэцім: „мір его праху“; а на чацвертым:
|
„Под камнем сим лежит французский эмигрант; |
Прыход Ермалая, Владзіміра і чалавека з дзіўнай мянушкай Сучок — спыніў мае разважанні.
Басаногі, абарваны і ўскудлачаны Сучок сваім выглядам нагадваў адстаўнога дваровага год шасцідзесяці.
— Ёсць у цябе лодка? — спытаў я.
— Лодка ёсць, — адказаў ён глухім і разбітым голасам: — ды вельмі дрэнная.
— А што?
— Расклеілася; ды з дзюрак клёпкі павыкідаліся.
— Невялікая бяда! — падхапіў Ермалай: — пакляй заткнуць можна.
— Вядома, можна, — пацвердзіў Сучок.
— Ды ты хто?
— Панскі рыбалоў.
