ЗЬЯВА I.
МАЦІ. І так няма ве́стачак ад Якіма… Бог сьвяты ве́дае, што з ім… пѐрш пісаў калі не калі, а цяпе́р і сьле́д страцілі… нічога ня піша, думай маці, што хочаш.
А цяпер-жа неспакой такі, бунты ўзьняліся, забастоўкі, ой, ой. Хлапе́ц малады, заўзяты, натрапіць на бяду, зложа галоўку.
БАЦЬКА. Але́, часы неспакойныя, нашто ўжо ў нашай вёсцы, і то што творыцца. Сяляне арэнды ня плоцяць, ле́с князя сякуць, а той стражнікаў на іх падсылае… Скажы ты мне́, гдзе Рыгор?
МАЦІ. Мала ён у хаце стыкаецца, з забастоўшчыкамі ў дружбу ўвайшоў, афішкі прыносіць, сялянам раздае́ць, вось і сюды частку прынёс.
БАЦЬКА. Дай сюды, гляну.
МАЦІ (падносе). Нічога не спазнаеш — няграматны.
БАЦКА. Няграматны і сляпы родныя браты. Вось пачакаю Бутрыма, або дачку Насты, тыя прачытаюць.
МАЦІ. Успомніў ты пра дачку Насты.
БАЦКА. Пра Аксіньню?
МАЦІ. Але-ж.
