Гэта старонка не была вычытаная
— Уцякай,
дзяўчына,
Сплямяць твае грудзі!
А яна ў кручыне
Заламала рукі.
Правялі уланы
Скручанага вязьня:
— Гэта-ж любы Янак,
Дарагі мой,
ясны!..
Выправіла з гора
Да сваіх,
чырвоных…
Дзе-ж ты быў учора?!
Дзе-ж ты будзеш сёньня?!
На якім-жа месцы
Сьмерць табе учыняць?!
Плача каля весьніц,
Журыцца дзяўчына.
Офіцэр здалёку
Глянуў на аблічча,
Падміргнуўшы вокам,
Пад‘яжджае бліжай:
— Пекная сялянка,
Кім ты занядбана?
