Гэта старонка не была вычытаная
Польскіх уланаў-жаўнераў?
Моўчкі сяляне натоўпам стаяць…
— Бі бізунамі холеру!
Сьвішчуць вужакамі ўздоўж бізуны,
Бракнуць крывавыя раны,
Стогны,
і словы,
Як шэлест лясны:
— Гэта…
Шчароса…
каханак…
Так шалясьцелі,
як шэлест лясны,
Потым
як роспачы рокат:
— Гэта —
Шчароса!..
Каханак!
Яны
Дзесьці абое далёка.
Офіцэр:
— Хто маё войска
туды завядзе?
Зноў галасы анямелі…
Офіцэр:
Бі,
покуль вочы пакінуць глядзець,
Покуль ня скруціцца цела!
