Старонка:Баўтручок (1934).pdf/13

Што глядзіш, што нос надуўся?
Анэгдысь у вушак таўхнуўся,
Хмялён трохі прыцягнуўся,
І каля дзьвярэй схіснуўся,
І так у вушак насюрном
Знаеш у ночы, а ня днём.
— Не бяда. Мая жонка ўсё знае,
Яна такі корань мае,
Што ў гарэлцы трэ варыць,
І па чарцы нашча піць.
Бач, ад дзеда пераняла
Ня ведаю, што за тое дала,
Што паказаў корань той —
Але леча, як рукой.
Бывала… пакуль ня сталі біцца
Часта звара палячыцца.
Як зачне пароць у бок,
Зараз корань у гаршчок,
З гарэлкай ўпарыць харашэнька,
А як вып‘еш, так лягенька.
А цяпер, як схопіць пад бакі
Зараз і вышчарыць клыкі:
— Што ўжо, кажа, расстагнаўся
Мусі гарэлкі ўжо набраўся!
У жыцьці праўду гавары
А не, дык чорт цябе бяры,
Што упіўшыся лезеш драцца,
За тое, я буду старацца?
Хварэць твае бакі
Сякі ты ды такі.
Вяліка я дура была б
Каб табе корань варыла.
Хіба якой чамярыцы
Зварыць такой, як ты птіцы.
— І зачне сыпаць як дробам,
Цьфу! Няхай цябе хвароба.
— Што ж бо ваша ёй зрабіў
Даўней з ёю так добра жыў.
Бывала падзівіш такі,
Жывуць сабе як галубкі.