Старонка:Баўтручок (1934).pdf/9

Кажа: — ідзі куплю кручок,
Бо ты добры мужычок.
Чорт яго, няхай купе,
Бо ня раз ён з людзей злупе.
Пасьля я яму хацеў купіць,
Дык смурод несхацеў піць.
Прападзі ты такі сын,
І гэта вып‘ю я адзін.
І толькі люльку налажыў
Да хаты паехаў бы быў,
Аж прыходзе Баўтручок,
Так згорбіўшыся ў кручок.
Якая-ж, — кажу, — табе хвароба
Падцягнула так вантроба.
Гарэлка тут ня дурная
Хлопні кручок дык спрастае.
— Ну дык, кажа, з табой нап‘ёмся
І да хаты папляцёмся.
— Добра, кажу. Аж глядзь
Няма чаго доўга балтаць,
Дорага кожная гадзіна,
Бо галодная скаціна.
— Ну, кажа, і я дзела знаю,
Бо і сам часу ня маю.
Толькі што пасьпелі сесьці,
Праўда, крыкнулі пару несьці.
Выпілі, закусілі,
Аб сім, аб тым пагаварылі,
Хацелі яшчэ ўзяць,
Але ўжо стала сьвітаць,
Гаварыць аб чым мы мелі.
Аж тут напроць нас селі
Тры урвігольцы без кабет
Мудрацы — раўні ім нет.
Знаеш мяне, — няма спору,
Што ня люблю на задзёру.
Такіх не магу цярпець —
А тут селі насупраць.
Ах я, кажу, балваны,
Бач, расьселісь, як паны,