Старонка праверана
Мо‘ сена хто наскубсьці хоча,—
Вось шэльме дам дык дам лазы.
(Адыходзячы, чапляецца лапцем за сук і валіцца).
А каб цябе паляруш мучыў!
Чуць-чуць ня вывернуў нагу…
На сук на самы неяк лучыў.
Ну, ўжо гатова, ўжо бягу.
(Па нейкім часе варочаецца з Незнаёмым).
Вось вам і злодзея на рукі
На вашы гэттака здаю…
Ня многа меў я з ім дакукі,
Пачуў ён сілу, знаць, маю.
У спрэчку доўгую ня ўходзіў:
Пайшоў, куды сказаў яму.
НЕЗНАЁМЫ.
Пакінь плясьці! Я вам ня злодзей,
І лаяць так няма чаму.
Я гэткі самы падарожны,
Як вось і вы, мае людцы;
Закінуць тое толькі можна:
Я без каня, а з коньмі вы.
Але, як вы, шукаў начлегу,—
Яго між вамі думаў мець,
Дый ня туды, як бачу, ўехаў.
За блуд прыходзіцца жалець.
