Старонка праверана
ПАДАРОЖНЫЯ (падыходзячы).
А вось і мы! Цяпер зноў сядзем…
НЕЗНАЁМЫ.
Цяпер зноў сядзем… ну, і што-ж?
Ага! гістор‘ю нашу зладзім,—
Адточым востра ўсё, як нож;
А можа трапім ёю ў грудзі,
У грудзі з дзерава людзей…
ПАДАРОЖНЫЯ.
Што-ты? Ці-ж мы такія людзі?
Жартуеш хіба, дабрадзей!
НЕЗНАЁМЫ.
О не, крый божа! Ось зьняўцёку
Зьляцела слоўца з языка…
Так штосьці ў сэрцы мне нялёгка,
Ну, і паднесла бедака…
Хто я і скуль—для вас цікава;
О, не вялікі гэта цуд:
Радзіўся, рос, ляцеў за славай,
Ляцеў, ажно спыніўся тут.
Убачыў дзень я ў сельскай хаце;
Бацькі у беднасьці жылі:
Канёк, кароўка—ўсё багацьце,
Ды гоняў двойчы—ўсёй зямлі.
Чытаць, пісаць крыху наўчылі,
Але ня выўчылі зусім;
