каб перамагчы і ліквідаваць іх». Наш аптымізм — аптымізм актыўных, мужных творцаў шчасця чалавецтва, якія ідуць цяжкім, але адзіным правільным шляхам, тым шляхам найбольшага супраціўлення, які забяспечыць трыумф перамогі.
І калі паэт П. Броўка ў адным з сваіх вершаў гаворыць што:
|
Мы павінны зрабіць, |
дык гэта таму, што:
|
Мы жывем за бацькоў, |
Вось гэтае асэнсоўванне вялікай культурнай і мастацкай задачы, якая стаіць перад паэтам і вядзе на складаны шлях творчай барацьбы за высокі і чысты голас рэволюцыйнага аптымізма.
Не апатыя, не застой і роўнадушша, а якасці мужнасці, бясстрашша і творчага «дерзания» — неад’емныя рысы характару чалавека нашай соцыялістычнай радзімы, чалавека-арганізатара вялікіх з’яў грамадскага жыцця, чалавека, які разумна стварае гісторыю, чалавека, які выражае філасофскі светапогляд пераробкі свету. Даць вобраз такога чалавека, чалавека эпохі Сталіна, імкнецца паэзія Совецкага саюза.
