СЯМІЛЕТКА.
Жыў сабе адзін чэлавек з жонкай і у іх не было сем год дзяцей, а жыў ён дужа бедна. Побач з ім жыў сусед багач, меў усяго многа. І быў у гэтаго багача падцёлак і ён сем год не цяліўся. На восьмы год у беднаго заціжарыла жонка, а у багача стаў цельным падцёлак. Ў адзін час у беднаго жонка радзіла дачку, а у багатаго падцёлак прывёў цялушку. Конка багачова узяла ды паглядзела цёлцы у зубы — зубы чырвоные.
— „Э, — кажэ дзедку: „гэты цялёнак не узгадуецца, выкінь яго за плот.“
Багач узяў ды й выкінуў таго цялёнка.
У гэты час бедны ішоў па ваду. Набраў вады поўные суды і йдзе назад, ажно бачыць, што ляжыць цялёнак ля плоту; занёс ваду і кажэ жонцы:
„Вот, бабка, я нес ваду і бачыў, што ля плоту ляжыць цялёнак. Пайду я ды й вазьму гэтаго цялёнка? Добра нам на што небудзь будзе!“
