рад. Год на год ня прыходзіцца. Ты, брат мой, еж хлеб свой. Адзін з сошкай, а сямёра з ложкай. Гушчу зьеў, жыжку пакінуў. Падарож была цяжкая. Ежце, да ў вочы ня лезьце. Бегала ліска каля лесу блізка. Сказаў казку з прыказкай. Ні просьбаю, ні грозьбаю. Сусед ехаў улегцы. Без падмазкі блінца не сьпячэш. На капусту купілі новую кадзь. Лебедзь — рэдкая птушка.
ЗАДАЧКА 5-ая. Сьпісаць і зьмяніць словы паводле ўзору (дуб—дубы, луг—лугі).
І. Спуп—слупы, дуб—дубы, плот—, плод—, воз—, зуб—, мароз—, нож—, абраз—, стораж—, горад—, холад—, рог—, мох—, луг—, стог—, бераг—, гвозд—, дождж—, жолуд—, сноп—, лоб—, голуб—, шубка—, каробка—, дроб—, бабка—, грыбкі—, хлеб—, сьнег—, пірог—, начлег—, абед—, лёд—, лодка—, год—, параход—, бародка—, дарожка—, нож—, ножкі—, кніжка—, ложка—, дрож—, піражкі—, казка—, сьлёзкі—, гразь—, воз—, расказ—, мядзьведзь—, хатка—, градка—, бок—, град—, народ—.
ІІ. Просьба—прасіць, цяжкі—цяжар, касьба—, рэдка—, малацьба—, гарадзкі—, гарадзьба—, прысба—, прысыпаць—, гразка—, адзежка—, дзежка—, почапка—, кладка—, еж—ежа, кветка—, дзетка—, дзедка—, лёгкі—, салодкі—, рэдкі—, гладкі—, молат—, молад—, глыб—, лебедзь—, вузка—, кадка—, губка—, ястраб—, жэрдка—, рэпка—, мозг—, пруд—, нізка—, вузкі—, людзкі—, везьці—, несьці—, сьцярог—.
ЗАДАЧКА 6-ая. Сьпісаць і паставіць, дзе трэба, літару б або п.
Адзін хле+ прыедліў. Абяцаная ша+ка на вушы ня лезе. Цэ+ вісіць у гумне. У гародзе расьце бо+. Кот памарозіў ла+кі. Ло+ яго лапкай па плячы. Хоць ў ло+ страляй. Жыта было ў лу+цы. Хле+ на стале, а рукі свае. У калысцы адарвалася поча+ка. Снапы ставяць у ба+кі. Паставілі чатыры ко+кі сена. Галу+ка адбілася ад гнязда. Страву пасалілі трыма дра+камі солі. У мышкі зу+кі вострыя. На лузе
