расьлі маладыя ду+кі. На слу+ку сядзела птушка. Вецер хмары шы+ка гоніць. На злодзеі ша+ка гарыць. Старой ба+цы хораша і ў ша+цы. Ба+скія сенцы нідзе не стаяць. Балазей таму жыць, чыя ба+ка ўмее варажыць. Пастух затрубіў у тру+ку. Засы+це яму пяском. Каню робяць у хляве жола+. Ястра+ — драпежная птушка. Ры+ка схавалася ў глы+ рэчкі. Ба+ка садзіць рэ+ку. Зу+ на зу+ не пападае. У ры+ кроў халодная. Галоднай куме хле+ на ўме.
ЗАДАЧКА 7-ая. Сьпісаць і паставіць, дзе трэба, літары д або т.
У каго ёсьць матка, у таго галоўка гла+ка. Адвага або мё+ п’е, або кайданы трэ. Бывала горш, але рэ+ка. Ад роднага таткі прыемны й ла+кі. Аста+кі з хаткі. Насталі новыя пара+кі. Іду па кла+цы. Сало+кі, як мёд. Не разгадалі зага+кі. Сабака трапіў на сьле+ зайца. Адклад ня йдзе ў ла+. Люблю наро+ наш беларускі. Гэта кве+ка не для твайго носу. Гра+ пабіў жыта. Гола+ мучыць людзей. У каваля цяжкі мола+. У хола+ кожны мола+. Улетку люблю цябе, дзе+ку, а зімою зьем хлеб з сьвіньнёю. Каля+кі — гаспадарскія пара+кі. За кароўкамі ўсьле+ з торбай цягнецца дзе+. Бацька на кало+цы лапаць выплятае. Папаў, як у нера+: ні ўза+, ні ўпера+. Рыбакі злажылі нева+ у ло+ку. Сядзем ра+ком, пагаворым ла+ком. Поўна ка+ка мёду. Гола+ — ня цётка. Яга+ка ты харошая! Сам сабе ра+. Ра+-бы ў рай, але грахі ня пускаюць. Каля печы дзе+ сядзіць. Дождж і гра+, і галялё+. Якіпрыхо+, такі й расхо+. Го+ на го+ ня прыходзіцца. Прышлі каля+кі — бліны да ала+кі. Ла+кі-ладушкі, прыляцелі птушкі.
ЗАДАЧКА 8-ая. Сьпісаць і паставіць літары ж—ш.
Важыш на рыбку, ва+ і на ю+ку. Па даро+цы кацілася цяле+ка. Пойдзе мой сыночак пракладаць даро+кі. Мы йшлі сьце+каю. Кую, кую но+ку.
