паеду ў даро+ку! Ця+кая, жнейка, праца твая! Свая сярмя+ка нікому ня ця+ка. Ты, брат мой, е+ хлеб свой. У мяне востры но+. Адзін дасу+, да няду+. Адзін з со+кай, а сямёра з ло+кай. Адзін хоць зье+ вала — усё адна хвала. Каб ня е+ка, не адзе+ка, дык была-бы грошай дзе+ка. Праз Беларусь істу+кай льлецца рака Нёман. Птушка зачапілася но+кай за волас сіла. Кры+ пахінуўся, як кветка ў буру. Котка злавіла мы+ку. Ці цот, ці лі+ка? На паліцы ляжаць кні+кі. Калі ўзяўся за гу+, не кажы, што ня ду+. Поўны ко+ бульбы. На ўзьме+ку расла гру+ка. Гушчу зьеў, а жы+ку пакінуў. На мура+ку смачная трава. Стора+ пазьбіраў стру+кі. Падаро+ была вельмі ця+кая. Калёсы паставілі ў шала+. Му+-нябо+чык усплыў на думку. Уздыхнула ця+ка матка. Пад лавай стаяла ра+ка.
ЗАДАЧКА 9-ая. Сьпісаць і паставіць, дзе трэба, літары г—х, з—е.
Лё+ка стала на сэрцы. Блі+ка відаць, да далёка дыбаць. Люлі, люлі, люлі, пале+ кот па дулі! Абы як прышло, лё+ка й з рук сышло. Бегала ліска каля лесу блі+ка. Ёжце, да ў вочы ня ле+ьце! Сірацінка сьлё+кі льле. Цягнецца дарожка ву+кая, крывая. На страсе выра+ мох. Ты мо+ дзерці мох. Пачалася ка+ьба. Маро+ адмарозіў нос. Яму паслалі адка+. Сьне+ ад сонца тае ўлёт. Сабаку прывязалі на ланцу+. Прылё+ на часіну сапачыць. Мы чыталі ка+ку. Сказаў ка+ку з прыка+каю. Мя+ка сьцеле, да мулка спаць. Маладзік малады, ро+ залаты. Маро+ — сто пудоў на во+. Ні про+ьбаю, ні гро+ьбаю. Начлежнікі паехалі на начле+. Сусед ехаў уле+цы. Няма нам палё+кі. Бяз подма+кі блінца не сьпячэш. Вера+ цьвіце ў верасьні. Сухія трэ+кі скора загарэліся. Вось уле+ у цёмны ле+! Лепш хлеб з вадою, як піро+ з бядою. Пераво+чык перавё+ нас на другі бера+. На вуліцы было гра+ка. Апанас чытаў раска+. Адзінокая бяро+ка схінулася над рэчкай.
