Старонка:Беларускі правапіс (1925).pdf/64

Гэта старонка не была вычытаная

палудзень гарачы. Сьвішчуць сані на мароз+. У белым сьнез+ маладняк. Моцна хлопец занудзіўся па брац+, па мам+. Над збожжам убогім вецер гуляе на вол+. Ходзяць па пол+ ў раздум’+ мужчыны. Бронісь быў самы малёнькі ў хац+. Сьвежая магіла выкапана ў дол+. Узіму ў лес+ й на пол+ шмат менш птушак і зьвяроў. У родным кра+, як у рах+. Салавейка жыў у зялёным га+. На бераз+ рэчкі стаяла цэлая куча народу. На злодзе+ і шапка гарыць. Дзесятая вада на кісял+. Зябнуць вербы на мароз+. Ходзіць шум па лес+. Пацямнела ў хац+. Вее вецер за вугламі, у комін+ галосіць. Кветка красуе на грунце ўбогім. На пагорку, ў чыстым пол+, крыж стаіць убогі. Па сіняй раўнін+ за хмаркаю хмарка плыве. На балоц+ з чаратамі лазьнякі шапталі. Трэцца жыта ў пыл на просьц+. Многа смутку ў песьн+ гэтай. У родным кра+ ёсьць крыніца жывой вады. Пад стольлю ў павуцін+ б’ецца муха-сіраціна. Ветрык паўднёвы ў луз+ квяцістым калыша траву-сенажаць. Бусел клякоча ў гнязьдзе над хваінай. На дварэ было цёмна, як у скляпеньн+. На гальл+ старога дуба было буслава гняздо. На старасьц+ дзьве радасьці. Каня водзяць на вобрац+, а злодзея на ланцузе. Гэты цьвеце па ўсім сьвец+. Ня шукай ты шчасьця-долі на чужым далёкім пол+! На курган+ расла прыгожая грушка. У хац+ сьвеціць газьніца. У жыцьц+ ўсяго нажывеш. Сядзеў на прысьб+ стары дзед.

ЗАДАЧКА 26-ая. Сьпісаць і паставіць, дзе трэба, літары Ы, У.

Птушка сядзела на сук+. На гасьцінц+ рос стары беразьняк. Нудна на сэрц+. Ярка на камінк+ смольны корч палае. Бацька на калодц+ лапаць выплятае. На магілц+ стаяў трухлявы крыж. І на сонц+ ёсьць плямы. Маладзенькая травіца-атава блішчыць на сонц+. Загула малатарня ў халодным асеньнім паветр+. На паліц+ дзьве сініцы. У ціхую пагоду хораша на мор+. Па возер+ плавалі гусі й качкі. Вада ў мор+ горка-салоная. Марскія стварэньні й расліны ў рэчц+ ці ў возеры жыць ня могуць. Ката ў мяшк+ ня купля-