Старонка:Беларускі працэс у Латвіі (1926).pdf/32

яе распараджэньні, ён ведае, што за рубяжом істнуюць яшчэ другія беларускія палітычныя арганізацыі, канцовая мэта каторых дабіцца незалежнасьці Беларусі. Пігулеўскі нават да апошняга часу няўстанна і часта перапісываўся з Прагай, а Краскоўскі да апошняга часу атрымліваў вялікую колькасьць лістоў з за-рубяжа. З лістоў Сяргеева ён даведаўся, што ў мінулым паўгодзьдзі соцыялістычныя партыі, што знаходзіліся ў Празе, акрэсьлена сталі на той пункт гледжаньня што ім трэба аб‘яднацца з камуністамі. Пры Дзьвінскай беларускай сярэдняй школе існуе склад беларускіх кніжак. Кніжкі з гэтага складу галоўным чынам былі прададзены Латгальскім мястовым управам для беларускіх пачатковых школ. Памянутыя кніжкі выпісываліся з Вільні. У канцы 1923 году ці ў пачатку 1924 году дырэктар школы Краскоўскі ў адзін дзень загадаў усім зьявіцца да яго на кватэру для абгаварываньня нейкага грамадзкага пытаньня. У памянуты час да Краскоўскага прыйшлі: Пігулеўскі, Мядзёлка-Грыб, Якубецкі і Жэрдзі. Краскоўскі прачытаў прыйшоўшым ліст Цьвікевіча, у каторым прапануецца беларускім грамадзкім працаўнікам у Празе, Латвіі і другіх дзяржавах вясьці кантакт у беларускай грамадзкай працы. Чыннейшымі працаўнікамі беларускага вызваленчага руху ёсьць жывучыя ў Чыкаго, Амэрыцы, Варонка і Чарапук, з каторымі Езавітаў да гэтага часу часта перапісываўся. Праглядаючы архіў Дзьвінскае „Бацькаўшчыны“, ён знайшоў у ім паміж іншым паперу, прысланую Старшынёй Беларускага нацыянальнага Хаўрусу гэтаму Т-ву, якая атрымана ў сакавіку мінулага году. Гэтую паперу, у якой паміж іншым сказана „Хай жыве незалежная непадзельная Беларусь!“, Краскоўскі прачытаў на паседжаньні Праўленьня „Бацькаўшчыны“. Тэлеграму зьместу: „Сьвяткуючы 25 сакавіка, шчыра вітаем. Хай жыве незалежная і непадзельная Беларусь! Беларускае студэнства“, насколькі ён памятае, Краскоўскі прачытаў на нейкім сходзе Дзьвінскае „Бацькаўшчыны“ ў 1923 годзе. На тым сходзе акрамя яго, Корці, былі яшчэ: Пігу-