Сьведкі абвінавачываньня і абароны разьмешчаны па рожных пакоях.
Першымі выклікаюць у залю Суда сьведак абвінавачываньня. Робіцца паіменная пераклічка. Старшыня Суда напамінае аб абавязках сьведкі і аб кары, якая чакае даўшага на Судзе ілжывае паказаньне.
Сярод гэтых сьведак некалькі вучняў-дзяцей з вясковых беларускіх аснаўных школ. Дзеля таго, што ім менш за 14 гадоў, Суд звальняе іх ад дачы прысягі.
Сьведкі абвінавачываньня трымаюцца спакойна і з цікавасьцю разглядаюць падсудных, асабліва гр. К. Езавітава, у якога за 10 месяцаў сядзеньня ў турме адрасла вялікая чорная барада. Некаторыя з іх ветліва вітаюцца са знаёмымі падсуднымі.
Затым прыводзюць сьведак абароны. Кожды з іх, уваходзючы ў залю, перш за ўсё вітае абванавачываных. На ўсіх тварах адбіваецца спачуцьцё да сядзячых на лаве падсудных. У некаторых на вочах слёзы, усе страшэнна хвілююцца.
Большасьць сьведак абароны быўшыя і цяперашнія вучні беларускіх гімназій: Дзьвінскай і Люцынскай. Нават староннімі людзьмі адчуваецца шчырая духоўная блізкасьць гэтых сьведак да сядзячых на лаве іхніх настаўнікаў.
Быўшыя да гэтага зусім спакойнымі, абвінавачываныя пачынаюць хвілявацца. На іх моцнае ўражаньне робяць ухвіляваныя твары і сьлёзы іхніх выхаванцаў.
Нарэшце заканчываецца пераклічка і прысяга сьведак абароны. Старшыня Суда паўтарае свае тлумачэньні аб абавязках і адказнасьці сьведак і паведамляе іх, што сьведкі абароны сёнека дапрошаны ня будуць, а таму могуць пакінуць памешканьне Суда да наступнага ранку.
Пры гэтым ён папяраджае, што ніводзін са сьведак абароны ня можа і не павінен быць прысутным у зале.
Першымі Суд пастанаўляе дапрасіць сьведак абвінавачываньня.
