Старонка праверана
Стораж (aulicus) адказвае яму папольску:
Ja wiem, lecz tobie darmo nie powiem, Iwanie.
Іван:
Прашу цябе, скажы мне, міласьцівы пане!
Aulicus задае Івану розныя пытаньні, на якія той яму адказвае, а ў канцы aulicus у кароткіх словах аб’ясьняе зьмест п’есы. Іван пытаецца:
— А ці будзець-жа чорт з рагамі?
— Będzie i ten… — адказвае яму aulicus і ў той-жа мамэнт выскаквае з-за куліс Чорт ды пачынае чапляцца да Івана і ганяцца за ім (як і ў сярэднявечных камэдыях чорт часам забягае са сцэны да публікі):
— А вось я бес, сызматыцкі сын!
Іван:
— Ідзі-ж, чорце, ад мяне да беса.
Чорт:
— Я цябе люблю.
Іван:
— Ды я цябе ня люблю[1].
Трэба думаць, што клопат мужыка — schysmaticus’а, якому трудна адчапіцца ад
- ↑ Морозовъ. Исторія русск. театра.
